Kindje echt geen moeilijke eter - wij eten veel groente en fruit

Terwijl ik mijn boodschappen op de band leg, hoor ik de man achter mij zeggen: “Ik denk dat wij deze week bij jullie komen eten, dat ziet er allemaal gezond uit!” Ik werp een blik op alle groente, fruit, bonen, linzen, en ander gezond spul dat er ligt. Ik glimlach.

“Eet de kleine dat ook allemaal?”, vraagt de meneer achter mij.

“Ja,” antwoord ik, “zonder problemen.”

Een mevrouw in de aangrenzende band mengt zich in de discussie, terwijl ze de zoveelste kilo zak cornflakes op de band legt. “Dat eten die van mij niet hoor”, zegt ze met een blik op mijn boodschappen.

“Dat komt waarschijnlijk omdat je niet kunt koken”, hoor ik de meneer achter mij zeggen.

Voor een paar tellen klapperen mijn oren. De mevrouw loopt rood aan en gaat vlug door met haar boodschappen. Ik kijk verschrikt naar de meneer achter mij, omdat ik dit ‘recht-door-zee’ niet gewend ben van Amerikanen. Hij kijkt me recht aan en haalt zijn schouders op. “It’s true”, voegt hij nog even toe.

Alhoewel het een rare situatie was in de supermarkt afgelopen week, ben ik toch oprecht trots elke week dat 70% van mijn boodschappen uit de groente en fruit sectie komt. Zo’n 25% komt uit de ‘verpakkingsvrije’ sectie waar ik droge bonen, rijst, pasta, kruiden, meel, en andere grondstoffen kan kopen.

De overige 5%, tja, dat zijn de bouillon blokjes, potten salsa voor een luie vrijdag avond en soms een zak chips. Al kan ik echt verbeteren op die laatste 5% (minder verpakking en minder voor-geproduceerd), vind ik dat ik het al met al niet slecht doe. De kleine krijgt vooral veel groente, fruit, peulvruchten en noten en klaagt eigenlijk nooit. Ik bedoel, haar lievelingseten is friet, maar dat eten we bijna nooit. Het helpt dat hier geen friettenten zijn en dat we de Mac Donalds echt smerig vinden.

Ik vind het fijn dat mijn kindje al het eten probeert. Zelfs al maak ik met gerst gevulde paprika’s, of citroen-linzensoep, ze probeert het altijd. Hoe we dat hebben gedaan? Eerlijk gezegd, geen idee. Wij eten gewoon heel afwisselend en we hebben haar altijd alles laten proeven. Misschien dat het helpt dat ik met Kerst echt het beste veganistische kookboek heb gekregen dat je je maar kunt wensen.

Veelal eenvoudige recepten, alles kun je koken ‘from scratch’ (met alleen ruwe grondstoffen), maar voor een luie avond geven ze ook substitutie ingrediënten voor als je bijvoorbeeld wel heel graag burrito’s wilt eten, maar niet je bonen zelf wilt koken. Ideale van dit kookboek: het is gebaseerd op een food-blog en ze hebben de best gewaardeerde recepten in dit boek gedaan. Dus wij vinden eigenlijk alles lekker!

Het grappige is dat in het begin de dokter voorstelde dat we haar mee zouden laten eten met wat wij op tafel zetten, maar dat we het niet te pittig / gekruid maken. Dat betekende dat ik aparte porties maakte voor mijn dochter. Al direct de eerste avond wilde ze wat wij op ons bord hadden. Het was pittige curry en mijn man en ik keken elkaar aan.

Ik gaf haar toch een hapje. Als het te pittig zou zijn, zou ze het in ieder geval niet meer vragen. Je raadt het al. Ze vond het GEWELDIG. Dus die kleine eet gewoon lekker pittig en / of gekruid. Het enige wat wij vaak pas op tafel toevoegen is zout, omdat we dat zo gewend zijn, maar ook omdat me dat wat beter doet voelen over het eten van mijn dochter.

Mocht je interesse hebben: het blog gaat via thugkitchen.com, kookboeken van Thug Kitchen zijn te verkrijgen via deze link. Ik ben niet betaald om reclame te maken voor ThugKitchen, maar dit platform, en nu dus ook het kookboek, hebben me enorm geholpen om smaakvolle, gevarieerde, veganistische maaltijden te maken voor mijn kindje (en ons natuurlijk!).

Simpel, makkelijk, snel en goedkoop. Als je iets wilt proberen, wij vinden de ‘lemony lentil soup’, de ‘mango curry’, en de ‘5 spices fried rice’ (de kleine haar favoriet) echt heel lekker. Als je meer voor de zoetigheid wil gaan, probeer de ‘almond butter chocolate chip cookies’.