Yell and tell - Schreeuw en vertel het onmiddellijk

Mijn hart breekt vandaag, door een hele simpele vraag. “Mag ik van school wegrennen mama als ze ons opeens komen vaccineren? Mag ik dan naar huis komen?” Tranen lopen over mijn wangen. “Niemand, maar dan ook helemaal niemand mag jou zomaar vaccineren lieverd?” is mijn antwoord. Tegenover zie ik mijn 10 jarige en ik zie nu bij hem de tranen in zijn ogen opwellen.

Ik weet waar de vraag vandaan komt. Afgelopen weekend hebben we heerlijk gebeld via Skype met een vriendin, haar man en hun zoontjes, de beste vriendjes van onze kindjes, aan de andere kant van de Atlantische Oceaan, thuis op ons eiland. En, zo wil het geval, die week daarvoor met een vriendin en haar man en vriendjes aan de andere kant van de Indische Oceaan, in Australië. Één keer in de zoveel tijd proberen we heerlijk dit soort Skype meetings in te plannen om elkaar alles te vertellen en een volledige wederzijdse family-update te geven, over ons leven.

Vaak is er de eerste 5 minuten een update van man tot man. Dan het volgende uur (of misschien twee, die lijken op 1 uurtje) is er een update van mom tot mom (van moeder tot moeder). En dan, dan zijn de kindertjes aan de beurt. “Hoe groot is het puppy geworden? Hoeveel keer heb je gewonnen met voetbal? En jij met waterpolo? Wat doen jullie nu op school?” Alle belangrijke thema’s die leven in de leventjes van de kinderen worden besproken. Het is heerlijk om op afstand naar te luisteren.

Toch, beide weekenden vertelden de kinderen uit de andere gezinnen ook hoe moeilijk het op school bij hen is (in de Caribbean en in Australië). Niet met zelftesten, maar met de vaccinaties die gedwongen gezet worden bij kinderen, waarvan de ouders ze niet eerder hebben laten vaccineren. En, zo hoor ik vervolgens mijn zoon aan het woord, dat zijn klas een EO-NPO aflevering op TV keek, waar het ging over ‘vaccineren kun je leren’ … maar hoe we hier nu alleen nog maar zelftesten hebben, om de dag. “Ja wij eerst ook”, hoor ik de andere jochies, “maar nu niet meer.”

“Lieve Help Heer!” Vanbinnen slaakt mijn hart een noodkreet. “Het is om ons te beschermen zeggen ze tegen ons, maar waarom dwingen ze ons dan?”, hoor ik de boys. Als je toch gedwongen wordt tot iets, is het niet goed? Terwijl de kids op de laptop op Skype zitten, app ik mijn vriendin. "Volg jij het gesprek?” We laten de kids, maar volgen beiden vanuit de keuken met een half oor mee. "Ben jij daar okay mee?”, vraag ik mijn vriendin. “ABSOLUUT NEE, nee, ik ben het er niet mee eens, maar we hebben geen eigen keuze meer.”

Tranen over onze beiden wangen… oh wat doet dit zeer. Open alstUblieft onze Ogen Heer! Dit kan toch niet meer. Wat is er in een jaar tijd veel veranderd Heer. Als ik een boom herken aan de vruchten en als er dwang en manipulatie in het spel is, dan kan het toch niet goed zijn? En dan ben ik daar ook echt niet okay mee… sterker nog… everything except fine! This is so not in line with the rights of humanity.

“Wat hebben jullie dan afgesproken?”, vraag ik mijn vriendin. “Yell & Tell natuurlijk” is haar antwoord. Wauw ik was het principe even vergeten. Maar het is onze NUMBER 1 regel in alle omstandigheden die niet pluis zijn. YELL & TELL!!! Schreeuw en vertel het onmiddellijk!

YELL & TELL geldt voor iedereen, maar vooral voor kindjes klein.
YELL & TELL geldt als er iemand je aanraakt op een plek waar het niet hoort. En dat zijn alle plekken waar je zwemkleren zitten.
YELL & TELL, als ze zeggen dat je stout bent of niet deugt als je het papa of mama zegt.
YELL & TELL, als iemand je probeert te lokken of om te kopen, of mee te nemen. Zeer te doen, hoe dan ook, wat dan ook, wie dan ook, waar dan ook!

YELL & TELL!!! Toegepast in ALLE gevallen van naderend gevaar voor verkrachting, aanranding en andere vormen van mishandeling. Het neemt de sluier van (aangeprate) schaamte weg, die de kinderen zich laat afvragen, of er iets mis is met ze, waarom dit ze overkomt. Het brengt de perversie van anderen in het licht en het brengt linea recta ouders in hun zorg en plicht om hun kinderen te beschermen en zich volledig en per direct over hun kinderen te ontfermen.

YELL & TELL is zo makkelijk te onthouden. ALTIJD DOEN lieverdjes druk ik mijn kindertjes op het hart… ja, ook in dit geval. Zonder papa en mama’s toestemming mag niemand jullie vaccineren, en zo lang een ieder nog over dit vaccin is aan het leren… moet je hem peren!

Ik zie een lach op mijn zoontje zijn eerder bezorgde gezicht verschijnen. “Goed mam, dan ben ik klaar om naar school te gaan en dus ondanks dat weglopen ten strengste verboden is, geldt hier de YELL & TELL regel?” “Ja lieverd, die geldt hier VOLLEDIG!” “Wat dan met andere kinderen uit de klas mama die niet weten wat ze moeten doen en die verder weg van school wonen?” We beelden het ons samen maar even in.

Als hun papa en mama ook geen toestemming hebben gegeven en als dat wat er nu in het Caribisch gebied en in Australië ook hierheen komt, dan doen jullie allemaal precies dat, jullie schreeuwen en vertellen het aan papa en mama. En dus inderdaad, ren maar zo hard als je kan naar huis en neem die andere kinderen maar gewoon mee, dat is helemaal okay.

I PRAY dat we het in Nederland of Duitsland of Europa nooit aan de man, of beter geschreven aan het kind, hoeven te ondervinden. Maar dit bad ik vorig jaar ook voor ons Caribisch thuis, waar wij eens hadden ons huis. De realiteit van vaccinatieplicht ook voor kinderen is daar nu een feit. Wat een gekheid.

Lieve mama, lieve lezer, lieve friend, als ik jullie vandaag een ding op het hart kan drukken. Heb deze gesprekken met je kinderen, nu in alle rust. Mijn beide vriendinnen in de Caribbean en in Australië hadden nooit gedacht dat het tot zoiets zo komen… in hun wildste dromen… en nu, nu is het een gevecht over wat zou moeten zijn een normaal kinder- en mensenrecht. En ja, als er een toestand van dwang komt, dan heeft mijn kind nu al toestemming, YELL & TELL en lieverd REN!

Jij en je vriendjes vinden hier een thuis. Kom maar naar huis als wat dan ook voelt niet pluis. Papa en mama zullen voor jou met de betrokken grote mensen praten, wij meten niet met twee maten. We noemen niet krom wat is recht. En ook niet andersom. Als jij het vertelt, dan ben jij een held. Jij bent dan niet stout, pervers is pervers, krom is krom en fout is fout. Jij bent niet dom, omdat je niet zo maar doet wat een andere volwassene zegt en je staat dan volledig in je recht. YELL & TELL!