Bbb - best big brother

Ik weet Moederdag is net geweest, Vaderdag staat voor de deur… maar wat een commercieel gezeur… kan elke dag niet gewoon Moederdag zijn? En dan niet alleen maar elke dag, maar zouden we niet kunnen leven in / met een cultuur van eer? Het eren van elkaar…

Even terugkomend allereerst op de lieve moeder en vriendin… waarvan ik nog niet wilde geloven dat ze echt was gestorven en nog op een wonder wachtte dat ze op zou staan. (ik schreef erover in het blog Kindje Klein ik zal voor altijd jouw mama zijn). Ze is toch echt heen gegaan. Ik keek naar de online dienst… en haar man en de vader van haar drie kindjes, zei zo mooi dat hij geworsteld had met de vraag “waarom?”… en hoe God hem eigenlijk ingaf, “waarom niet… juist zij”, omdat haar leven zo een getuigenis was van God’s Liefde… en ze mag nu dansen met haar Hemelse Vader.

Ik moest huilen en onze oudste… kwam ineens met zijn heerlijke zelfgemaakte zalf aan die hij gebruikt voor zijn zwemmers eczeem. Hij zei “Mom, let us put balm on your heart.” (mam laat ons zalf op je hart doen.) En zonder te wachten op mijn antwoord had hij zijn hand in de pot zalf en reikte vervolgens uit naar mijn hart. Oh wat vond ik het mooi, en oh want is hij toch puur… en oh, zie het geloof van een kind… zalf op je hart en de pijn zal gaan, “vertrouw er maar op mam, in Jezus Naam, zalf erop en de pijn zal gaan.”

Wat hou ik toch van mijn bijna 10 jarige. Wat hou ik van pure kinderlogica. Wat verafschuw ik mijn eigen gecompliceerde, vaak moe makende beredeneringen. Soms weet je dingen niet. Maar one thing is for sure. God is een God die Ziet! El Roi!

Op de toilet heeft hij een zelfgemaakte kalender neergehangen. Om af te tellen hoeveel nachtjes het nog duurt voor hij jarig is. Hij heeft het moeilijk op school op het moment. De één noemt het pre-puberen, maar ik denk dat hij simpelweg zo gevoelig is dat hij met sommige dingen slecht om kan gaan, niet goed weet hoe hij ze een plekje kan geven. Voor een paar weken terug werd hij uitgemaakt voor ‘m*ngool’…

PARDON!?!?! Wat een scheldwoord. Hij was helemaal hees toen ik hem aantrof op de plek waar een paar buurkinderen me heen hadden geroepen. Met alles wat hij in zich had, had hij zich schreeuwend verweerd. En nu, dacht / opperde een ander, een coach, betrokken bij onze familie, voor traumaverwerking, “misschien is het een vorm van autisme”… Ik schrok me helemaal wild. Niet dat mijn kind er minder om zou zijn. In tegendeel. Maar nee… “Nee, deze woorden verbreek ik gelijk in Jezus Naam”, dacht ik, zei ik. Mijn kind is pijn gedaan en hij weet niet hoe hij hiermee om moet gaan.

Onze Duitse buren zeggen het zo mooi. “Ermutigung ist der Motor, um es besser machen zu wollen. Druck ist wie eine Handbremse.”
Vertaald: Aanmoediging is de motor om het beter te willen doen. Druk is zoals een handrem.

Hij moet een werkstuk maken op school over familie. En hij vindt het moeilijk. Moeilijk, omdat hij alle familie op ons geliefde eiland heeft achtergelaten. Moeilijk, omdat hij geen hond meer heeft. Moeilijk, omdat hij de zee mist, waar hij elke ochtend en elke avond zwom. Moeilijk… omdat hij in zijn korte leventje al zoveel gezien en meegemaakt heeft. En nu hoopt hij deze maand 10 jaar te worden.

Mijn lieve lieve oudste zoon(tje). Nog heel even en hij haalt me in. Hij heeft al schoenmaat 38 en past mijn slippers, met maat 39 ook prima. Zoontje kan ik bijna niet meer zeggen... al voelt het wel zo.

In zijn werkstuk wilde hij vertellen over de abortus. Hij worstelt ermee. “Ik ben de oudste mam, maar eigenlijk ook niet, ik wil erover vertellen mam… er zijn zoveel kinderen die oudere of jongere broertjes en zusjes moeten missen…” Ik stond helemaal paf. Wat denkt hij diep. Wat heeft hij gelijk… met 119 abortussen per dag in Nederland volgens FIOM… iemand moet deze baby’s missen… “Hoe kunnen we abortus beëindigen mam?” vroeg hij nadat hij zijn eerste hoofdstuk huilend had geschreven.

Ik weet het niet lieverd… was het enige wat ik kon zeggen… maar ik weet en herinner me één ding. Toen jij klein was, had je een keer een trui met een brandweertruck aan en je hield zoveel van brandweerman Sam. En toen je een keer een model baby’tje vasthield, welke papa en mama gebruikte als voorbeeld… toen zei je, zo klein als je was, terwijl je keek naar het kleine baby’tje ter grote van een 11 weken oude baby in de buik van de moeder “all we got to do is rescue them…like Fireman Sam.”

Zoon, jij bent de BBB! Best Big Brother, die een broertje of zusje (geboren en ongeboren) maar kan hebben. Jij zult puntjes op de i gaan zetten. Jouw hart voor gerechtigheid brengt je soms in een hevige ruzie of hevige strijd. Maar zoon jij dient een God die bevrijdt en met Hem kun jij de wereld aan, vertrouw ALTIJD op JEZUS NAAM. Breng Zijn regering op de aarde. Laat eenieder in zijn waarde.

Maar do what is right. Enter this fight, I pray son, that you may always bring Truth and Light, I pray that God Himself may always be by your side. May He go before you in all you do… and may you know that I will always love you. I am not a perfect mom, but I serve a perfect God… and in His Hands my beloved… is heel ons levenslot. Wij weten de koers misschien niet die we varen, maar we weten dat we een God dienen die niet is te evenaren. Dit Gedichtje is voor jou. Jouw Hemelse Vader, de Vader boven Alle vaders, Koning boven alle koningen, is Trouw en Hij en wij houden zielsveel van jou!

XXX mom

Lieve Mama, Lieve Lezer, Lieve Friend, als ik deze week nog wat mee mag geven; spreek woorden van Leven uit over je kinderen… negatieve woorden zijn als een web van duisternis om hen heen, in deze tijd, zijn onze kinderen al zo vaak alleen. Zitten ze vaak voor de tv. Moeten ze zelfredzaam zijn en wie 'bemoeit' er zich nog mee?

Wie neemt er vandaag de dag nog tijd om te kijken, hoe het echt met iemand gaat? Wie roept kinderen tot de orde op de straat? Welke kinderen staan nog op als er een oudje in de bus staat? Laat ons niet vergeten hoe wij zijn opgevoed. Vertel de waarheid over onschuldig vergoten bloed, zodat het zich niet in nog een generatie herhaald. Het verleden kunnen we niet ongedaan maken, maar we kunnen wel over de toekomst waken.

Ik bid jullie allemaal Zijn Liefde, Zijn Warmte en Zijn Zegen toe en bovenal Zijn Leiding voor de dag... Je doet het goed, weet dat je er wezen mag. Met je falen, met je vragen… en met je pijn... de liefde van een kind is het beste medicijn… I pray you will be fine.

From my heart to yours, Ana