Het leven met een kleintje geeft zoveel plezier

Lieve Mama, Lieve Lezer, Lieve Friend, Ondertussen is het alweer 4 maanden geleden sinds het laatste blog! Waar blijft de tijd? Mag ik heel eerlijk met je, met u zijn? Ik vind de tijd waarin we leven soms moeilijk. Het is als een bijna op je lip moeten bijten om je mening te geven. Mijn hart wil maar 1 ding! Het wil LEVEN! En Leven en Liefde wil ik geven. Vertellen wil ik in mijn blogs over hoe ik het leven leef met mijn kindje klein. Maar dat betekent dan ook dat mijn mening/mijn standpunt, of hoe ik dingen doe niet altijd populair zal zijn. Mag dat voor jou/voor u okay zijn? Dat we het niet eens hoeven zijn…

Voor mij gaat het niet om mijn of jouw gelijk, maar om God’s Koninkrijk een Koninkrijk van Liefde en Leven, van echt oprecht om elkaar geven. De Herfst is ondertussen al voorbij en de klok staat terug op wintertijd. De oudste zit in groep 6, de middelste kan NIET WACHTEN, tot het april is en hij ook naar school mag. Zijn tas staat al klaar en elke dag als we zijn broer naar school brengen, vraagt hij of het ook al zover is. En onze kleine Baby G. Ze is geen baby meer, maar wordt al een echt klein meisje. 3 tandjes onder, 1 tandje boven en ze is dol op staan.

Wat zijn de afgelopen maanden toch hard gegaan. Ze kan nog net niet lopen. Haha, dat ontbrak er net nog aan. Geregeld zeg ik: “Je moet nog wel even baby blijven voor mama hoor.” Met haar grootste lach krijg ik dan een knuffeltje en ze groeit verder. Zo een mooi meisje. Haar baby-dons-haartjes hebben ondertussen plaatsgemaakt voor korte zachte krulletjes, het wordt geen kroes-haar koppie.

Het lijken wel hele kleine krulletjes en er kan nog net geen knipje in, maar haarbandjes, oh mommy got a new hobby. Haarbandjes voor de baby shoppen. Het is ongelooflijk hoe duur je het daarmee kunt maken. Dolgelukkig was ik om onlangs een bak, in een fairtrade winkeltje aan te treffen, met UITZOEKEN 1,- euro erop! Geweldig! Wij kunnen weer vooruit.

Zo een mooie kleine snuit. Zo een dankbare mama die hier haar blog weer oppakt.

Van de redactie: Het volgende deel van deze blog reflecteert de mening van de blogger Ana. Of je er mee eens bent of niet, het belangrijkste is dat we samen deze tijd doorkomen. Zorg voor elkaar.

Terwijl ik mijn kopje thee drink en alle kindjes vredig liggen slapen, denk ik aan ze, aan mijn kindertjes. We hebben besloten in de afgelopen maanden af te zien van vaccinatie. Op ons eiland lopen ze een eind vooruit op Nederland en in de afgelopen maanden hebben we waarlijk elke gevaccineerde collega of neef of nicht, oom of tante verloren.

Als mijn man en ik met elkaar praten / dromen lijkt het nu wel, over op vakantie te gaan naar het thuisland van mijn man, dan zijn we verdrietig als we niet weten, wat, of beter geschreven, wie we daar nog aan treffen. Toen de vaccinatieplicht nog niet was ingevoerd, was het sterftecijfer, zo ontzettend laag… en nu… het is de pan uit gerezen en we hebben bijna niemand meer thuis. Ik kan jullie niet beschrijven hoe dat voelt…

Voor een paar weken terug hadden we de online begrafenis van een neefje, de ouders mochten niet eens meer bij de jongen van de begrafenisondernemer, gevaccineerd op dinsdag, overleden op donderdag. Oh ik vind het zo moeilijk. De tegenwind, de afgunst en afschuw te voelen als iemand me vraagt of ik gevaccineerd ben of niet. Nee ik ben het niet en nee ik wil het ook niet.

Ik heb absoluut geen vertrouwen tot het vaccin en de mensen die het promoten. Zij verdienen 15 miljard euro aan het vaccin en ik verloor 15 vrienden en familie leden die gevaccineerd werden, geen enkele aan die ziek zijn geweest… wat een vergelijking. Een mensenleven is niet te koop en niet te betalen. Ik hou van guineapigs! Maar ik ben geen guineapig (proefkonijn)! En precies zo geldt hetzelfde voor mijn man en kinderen.

Bovendien denk ik altijd maar zo, we kunnen een boom herkennen aan zijn vruchten. Als er aan een mango boom opeens kiwi's groeien, dan klopt er iets niet met die boom. En wat ik nog het ergst vind is de angst die aangepraat wordt. God created our body to heal itself.

Wij hebben natuurlijke immuniteit verkregen, doordat we allemaal Corona positief zijn geweest. Met z'n allen binnen in huis, een groot familiefeest, ook al zijn we goed ziek geweest. Met een Homemade (Grapefruit) Remedie van onze lieve Granny, EXTRA Zink en Vitamine C tabletten, waren we ‘gewapend’ voor de strijd. Toen onze 3 jarige zoon een eerste slokje nam, van granny haar goedje, zonder honing, had je/u zijn gezicht moeten zien! “IE” “JAKKIE BAH” “MAM, WHAT IS THIS?”

We moesten allemaal lachen, zo hard, om zijn kleine gezichtje. De lieverd, ja dat is bitter jochie, daar moet nog honing bij. “Okay honing erbij, ik ben ondeugelijk!” Ondeugelijk??? Proesten we het nu allemaal uit. Triomfantelijk met twee handjes in zijn zij vervolgde hij: “ Ja, Ondeugelijk, dat ben ik, echt waar.” Je kon ons oprapen van de vloer we moesten allemaal zo hard lachen. De tranen van mijn wangen vegend begreep ik het ineens. Ondeugend + Ongeduldig = Ondeugelijk!

Tenslotte, laat me afsluiten met deze spreuken lieve mama, lieve lezer, lieve friend, ze zijn zo krachtig. Mag je ze tot je nemen als medicijn of uitspreken over jezelf en kindje klein.

A Merry heart, is good like medicine. Proverbs 17:22
Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd!
Of zoals Bassie en Adriaan hun liedje is… Lachen is het beste medicijn.
En tot slot; Exodus 15:26b Hij is de Heer onze Arts, die geen medicijnen uitoefent, maar die Geneesheer is.

Een heerlijke weekeinde toegewenst en heel veel liefs, Ana