Sporten achter de kinderwagen, een behoorlijke uitdaging

Want wanneer ga je nou in je drukke agenda vol van werk buitenshuis, het werk in huis, je kind die de nodige tijd en aandacht van je opslurpt... en als je dan uiteindelijk een uurtje 'over' hebt is het ook wel erg verleidelijk om op de bank te ploffen.

Veel van jullie weten dat ik fanatiek hardloop. Nou ja, vooral erg fanatiek voordat Tess er was. Regelmatig een wedstrijd lopen en elke week 3 tot 4 keer trainen, heerlijk! En dat mis ik... Maar we maken er het beste van, want als je wilt zijn er heel veel mogelijkheden om te gaan lopen.

Het eerste half jaar heb ik bewust niet hardgelopen, ik moest me echt inhouden. Maar een keizersnede hakt erin en je moet zuinig zijn op je lichaam. De vrouwen die trots na 6 weken alweer 5 km hardlopen vind ik gewoonweg dom. Want dat is het. Je bekkenbodem heeft langer herstel nodig, zeker voor zo'n high-impact sport.

Maar zo in de loop van de zomer liep ik m'n eerste kilometers weer en ik vond het heerlijk! Wel confronterend wat je snelheid doet. Aan de andere kant, ik hoefde geen hoog tempo te lopen, want dit jaar mocht ik van mezelf uitzingen op een rustig tempo. Geen wedstrijden voor een goede plaatsing, gewoon genieten dat ik er weer loop.

Maar ja... nu is het 2018... De psychische knop is om en ik ben weer meer aan het trainen en ik moet toegeven, da's best lastig! Want met de onrustige nachten, een baan die niet om de hoek is en mijn eigen bedrijfje, maakt het vinden van trainingsmomenten best moeilijk. Niet te vergeten een man die nog minstens zo fanatiek hardloopt en dus ook moet trainen.

Als je niet alleen kunt, dan gaat ze toch mee? Zo loop ik steeds vaker met Tess in de kinderwagen door het dorp. HARD. Ja, achter de wagen, kind erin en gaan. Alle mensen glimlachen en ik krijg regelmatig een duim omhoog. Tess kijkt meestal tevreden om zich heen en ik heb altijd wat drinken en lekkers voor haar mee. Dat houden we wel zo'n 5 tot 6 km uit samen.

De langere duurlopen doe ik zonder haar, want dan is de lol er wel vanaf. En ook daar heb ik de oplossing voor bedacht! Rondjes om ons 'knollenveld' voor het huis. . 800m exact (en daar is zo'n Garmin-loper blij mee, exacte afstanden.) De babyfoon zet ik in het raam en ik kan elke ronde, of 2, even checken hoe het gaat. TOP! Want de lente komt eraan en dit zorgt voor wat vrijheid. Beter dan binnen op de band lopen.

Dan nog zo'n dingetje als je na je zwangerschap weer gaat trainen... een nieuwe sport-bh. Want echt... je maten van voorheen blijken niet helemaal meer comfortabel te zitten. (zucht) En een bh kan hét verschil maken van een fijn loopje.

Nu ben ik heel erg blij met mijn plaatselijke lingeriewinkel die mij 2 geweldige bh's heeft gesponsord, omdat ik mee ga doen aan de Roparun dit jaar. Van Beek Mode, bedankt! De bh's van het merk Anita stond ik sceptisch tegenover omdat ik een beugel sport-bh gewend was, maar echt! Hoe fijn! Je voelt ze niet, geen schaafplekken onder je arm, en hoe lang of intens ik training is, ondersteuning tot de max.

Ja, die Roparun... ik zou mee als fietser, maar ga omdat een team-lid uitgevallen is, toch rennend van Parijs naar Rotterdam. Als ik denk aan de RR 2016 krijg ik zo weer kippenvel, wat een mooi avontuur was dat. Toen niet wetend dat die kleine Tess stiekem al mee was... pril maar toch, ze was mee.

En dan nu weer, na een zwangerschap, een lange bevalling en keizersnede. Een jaar van ups and downs en dan nu weer zo fit zijn dat ik vol vertrouwen aan het avontuur 2018 ga starten. Nog een week of 8 en dan vertrekken we met ons team (21 personen) naar Parijs. In 2,5 dag gaan we al hardlopend terug naar Rotterdam. Non-stop. Daarmee halen we samen met ruim 300 andere teams, geld op voor mensen met kanker. En als ik dit tik weet ik ook even niet wat ik verder moet schrijven... rotziekte.

Nu ik moeder ben, sta je anders in het leven dan daarvoor. Ga ik denk ik ook anders naar de Roparun als de vorige keer. Ik besef maar al te goed wat een geluk gezond zijn is. Kijk eens op de site van www.kanjerketting.nl. Dan word je stil van hoor, daarvoor doe ik mee. Omdat ik het kan, en mag.

Zo, genoeg zware stof! Want de essentie van deze blog is vooral het weer fit willen worden na je bevalling en dat dit voor iedere moeder is weggelegd. Als je maar wilt. Want er is altijd wel 1 reden om niet de deur uit te gaan in je sportpakje. Onthoud dan dat er 1 belangrijkste reden is om WEL te gaan; JIJ! Want echt, ik ben niet de moeder die ik wil zijn, als ik niet 2 tot 3 keer per week een blok kan rennen.

Even eruit, even tijd voor jezelf. Gun jezelf die vrijheid. Dan kun je de nachtvoeding ook weer beter aan.. of de bodemloze wasmand.

Mocht je nou heel graag een (klein)bedrag willen sponsoren aan ons team? Dan kan dit uiteraard via https://donaties.roparun.nl/doneren ik loop in team 140. Elke euro is er een. Dankjewel!