De dagen en nachten met een baby, waarom wilde ik dit ook alweer?

Ja hoor daar gaan we weer… de dagen en nachten met een baby. Wáárom wilde ik dit ook alweer? Nee gekheid natuurlijk, ik ben stapelgek op Huub, maar tjonge het is wel weer zwaar die voedingen om de 2 uur 3 uur 4 uur 5 uur; yes!

Zoveel moeite Tess had met een flesje drinken, zo makkelijk drinkt Huub. Na 3 weken dacht ik, hij wil elke 2 uur drinken. Wat is er loos? Moet ik speciale melk halen? Is hij hongerig of zo? Ehm Marijke… je mag ook wel kijken of hij meer dan 90 ml wil drinken hoor.

Fijn dat we hier WEL een prettig consultatiebureau hebben. Meedenkend en nuchter. Voeding op verzoek geef ik. De ene keer drinkt Huub 40 ml en de andere keer 120 ml. Vandaag zitten we op 7 weken en meneer drinkt ook 150 tot 170 ml weg. Klok klok klok. En ik verdik het inmiddels met johannes broodpitmeel. Ja, op eigen houtje, zomaar zelf besloten ZONDER ARTS OVERLEG. #moedergevoel

Waarom indikken? Eigenlijk al vanaf week 1 hadden de kraamverzorgster en ik allebei het idee dat Huub af en toe iets teruggaf en weer inslikte. Verborgen reflux is een groot woord, maar helemaal lekker zat het niet. De osteopaat zei niet meteen dat ie daar een beklemming had, dus ik liet het erbij. Tot 2 weken geleden Huub erg huilde in de avonden en ik toch dacht: “Zal ik eens proberen met wat dikkere voeding?” Dus hop JHBPM gehaald en een klein beetje in de fles. Nou echt! Geen gesmeer tijdens het drinken. Een tevreden mannetje die lekker in slaap viel. Top! En de luiers? Het komt eraan de onderkant prima uit. ? Mooi geel en niet te dik.

Dus met Huub gaat het goed. Tja het huilen kan ik nog steeds niet handelen. Ik kan NIET tegen een huilende baby. Moeilijk om hem even te laten huilen. Meteen triggert er dan weer wat naar 2.5 jaar geleden. Zijn er moeders die hun baby wel kunnen laten huilen? Soms wilde ik dat ik dat wat makkelijker zou kunnen.

En met mij? Hoe het gaat? Ligt in m’n aard om meteen te zeggen dat het goed gaat. “Ja hoor! Ja gebroken nachten he.. maar dat hoort erbij.” Nou ik zal zeggen hè. Het gaat nog helemaal niet zo goed met me. Ik ben bizar moe door dat bloedverlies na de bevalling. De ene dag voel ik me prima en de andere dag ia het allemaal ruk.

M’n emoties gaan van links naar rechts en ik kan om niets ontploffen. Gezellig. NOT! Dankzij hulp van m'n directe omgeving komen we redelijk prima de dagen door, maar ik red het nog niet om alles 100% zelf te doen en dan ook nog een leuke moeder en vrouw te zijn. Elke week wat beter.. en als je dat zegt schrikt het mensen al af. We zijn zo gewend om er vanuit te gaan dat het altijd ‘goed’ gaat naar de buitenwereld hè.

Ik moet gewoon rustig aan doen. Wat zeg je dat makkelijk voor een ander. Je hoofd wil sneller dan je lichaam en die fluit je wel weer terug als je teveel doet. Dus ik laat het over me heen komen en zeg ja tegen mensen die lief iets aanbieden. En vraag kleine dingetjes als ik wat kan uitbesteden.

Zo. Genoeg geklaagd want er is ook veel om van te genieten! Een eerste lachje.. een kleine versie van jezelf en je partner die zich lekker uitrekt bij het wakker worden. Kleine snurkjes.. een kuiltje in een babywangetje.. een zus die telkens zegt hoe lief ze haar broertje vindt.. een warm kopje koffie als alles slaapt.. een vader die zorgt voor een lachend en gillend meisje door het huis.. er is zoveel moois gaande in Huize Demmer. Goed om daar even extra bij stil te staan.

Buiten doet de herfst z’n intrede.. de blaadjes beginnen prachtig te kleuren en de regen valt soms met bakken uit de hemel. Zelfs een roodborstje gezien.

"Gaan we in de plassen stampen mama?", vraagt Tess. Ja meiske; aan die laarzen en stampen! Harder! We hebben dikke schik samen en zoeken mooie kastanjes. Ook één voor Huub, mama! Ik geniet van m’n kleine mensjes.