Weer fulltime aan het werk? Nu even niet

Janna is inmiddels al bijna negen maanden. Ze groeit goed. Ondanks dat ze zo klein was bij de geboorte zit ze gewoon qua gewicht en groei op de normale lijn in het boekje van de kinderarts.

Bekijk de Ontwikkeling en groei - Groeicurve van je baby

Afgelopen weken waren wel een beetje heftig zeg. Het was even het tegenovergestelde, van ons vrolijke tevreden meisje. Wat had ze toch een last van haar tandjes die door kwamen. Ze had echt veel krijs momenten, en wisten dan echt niet wat me moesten of konden doen.

Elke keer als ze zo'n moment had, en dat was best vaak per dag hielp gewoonweg niets. Afleiding hielp niet, met haar lopen, troosten, zingen, bijtring enz. enz. alles geprobeerd.

Wat was (was, ja want gelukkig is het deze week weer rustiger), maar wat was ze bere sterk. Niet te houden op de arm en krijsen als een grote. De buren zullen wel gedacht hebben… Dit heeft ongeveer 4 weken geduurd.

Verder begint ze behoorlijk haar willetje te krijgen en geeft vrij duidelijk aan wat ze wel en niet wil. Moet af en toe echt mezelf onder controle te houden om niet aan alles toe te geven. Dat ze ook leert dat het niet altijd gaat zoals zij het wil. Moeilijk, want tis zo'n lieverd.

Lees de blog over Tandenpoep rode billetjes bij doorkomen tandjes van Nina

Veel veranderd de laatste tijd, dat wel. Zo'n kleine meid brengt wel wat teweeg. Gelukkig praten mijn partner en ik goed. Maaaaar we missen elkaar wel soms. Staan soms mijlen ver bij elkaar vandaan, ondanks dat we samen zo enorm genieten van Janna.

Er gaat zoveel energie en aandacht naar de kleine dat we elkaar soms vergeten. Ook het seksuele gedeelte stond op een heeeeel laag pitje. Ff spontaan is er niet echt meer bij, ik dacht nog ff en we plannen onze vrijpartij in vooruit .

Maar praten met elkaar helpt. Ik denk dat dat het belangrijkste is. Blijf praten met elkaar!! Niet over het weer, maar eerlijk en open over wat je voelt hoe je je voelt. Dat je af en toe doodop bent, en je je helemaal niet vrouwelijk voelt, maar meer ma flodder.

Dat je hem ook mist, maar al je energie en aandacht naar de kleine gaat. Dat je heel erg wennen moet aan het moeder zijn, het niet vrij kunnen bewegen enz. enz. (hier had ik last van dus).

En heel veel dingen lukken me gewoon niet momenteel. Even in het duivenhok zitten samen is al heeeeeel lang geleden. Jan zei: “Ik mis je, ook bij de duiven”. Nou heeft ie besloten om even een paar jaar te stoppen met de duiven. Het kost veel geld en veel tijd. Elke avond waren we wel drie uur er mee bezig.

Jan wil ook graag meer tijd voor Janna en mij . Moeilijk, maar soms moet je plaats maken voor andere dingen. Alles half doen is ook niks. Hier werden we knetter gek van, dat alles half.

Alles krijgt nu meer een plek. Voel me nu moeder, maar ook vrouw en probeer me weer leuk aan te kleden, en nu Janna ook weer rustiger is wil dat ook beter. En zelf moet je ook even je draai vinden in het moeder zijn.

Ik weet nog dat toen ik zwanger was riep, ik ga straks gewoon weer fulltime mijn werk oppakken. Nouuuu ook die gedachte is veranderd. Ik kan het niet, en ik wil het ook niet. Ik ben na het werk al kapot, en dan kleine ophalen van de crèche? En eten koken huishouden enz. enz.

NEE eindelijk is het ons gegund een mooie lieve kleine meid te mogen ontvangen en dan zal ik er amper van gaan genieten??? Lijkt me niet kloppen. Ook daarom zullen er dingen moeten veranderen. Financieel wordt het natuurlijk minder, maar wat is belangrijker dan, geld of je tijd?

En we krijgen zooooo veel liefde van haar. Het kost je energie, maar ze geeft je ook zoveel energie. Met een lachje een blik in haar ogen van tevredenheid, genot. Haar kleine armpjes om je heen als ze bij je op de bank zit. Haar ondeugende streekjes… Ja, het is wel heel heel mooi, moeder te mogen zijn van zo'n klein afhankelijk mensje, wat negen maanden in je buik gegroeid heeft en ontstaan is uit pure liefde tussen mijn partner en mij.

Ik zal binnenkort wat meer vertellen over onze kleine ondeugd, dussss tot gauw!!!!