Ik heb van Janna genoten en nu moet ze voor het eerst naar de creche

Mijn jaar elternzeit (ouderschapsverlof in Duitsland) zit erop, Janna moet naar de crèche. Begin januari gaat Janna naar de crèche. Mama moet weer werken…

Morgen heeft ze een proefmorgen op de crèche. Dit vind ik wel heel erg fijn. Maar dat is ook het enige wat ik fijn vind op dit moment, want ik huil al een paar dagen. Zodra ik eraan denk en bij het invullen van de papieren voor de crèche. Vragen met: wat verwacht je van de opvang? Ik heb ingevuld: dat jullie lief voor haar zijn en haar laten zijn zoals ze is. We worden helaas als zo gevormd door de maatschappij…

Ja, ik vind het moeilijk. Ze kennen mijn meisje helemaal niet! En ik laat haar achter bij ‘vreemden’... En nu is Janna een heel makkelijk kind. Ze huilt alleen als ze honger heeft en moe is. En als ze valt natuurlijk en ze valt veel nu. Ze is nu 11 maanden oud, bijna 12 maanden en ze wil lopen als een grote peuter. Ze trekt zich aan alles omhoog. Dus de eerste blauwe plekken op haar hoofdje zijn er al.

Ja, het idee dat ik haar daar morgen achterlaat, niet kan zien of ze het leuk vindt, niet kan zien of de pedagogische medewerkers daar haar snappen, haar net zo lief vinden als ik, haar liefde geven… Bah, ik hoop dat ze haar snel leren kennen. Bij het schrijven van dit biggelen me de tranen alweer over de wangen.

En dan heb ik het nog heel luxe gehad met een jaar bij huis. Als ik in Nederland had gewoond, dan had dat niet gekund. Nou ik heb genoten en nog steeds. Het is zo'n schattie ons meisje. Maar dat zal iedere ouder wel over zijn, haar kind zeggen. Ze is nog altijd even vrolijk en knuffelig. Slapen gaat goed, ze gaat momenteel om 7 uur naar bed en wordt tegen 6 uur wakker. Dus dat ritme van op tijd op bed hebben we er nu ook in. Geen gekrijs meer, over de slaap heen, verweren tegen de slaap. Dat is voorbij gelukkig. Ook voor ons een beetje ontspanning ’s avonds. Tijd voor elkaar. Of voor jezelf. Overdag hebben we een vaste tijd nog niet voor elkaar, maar dat komt vanzelf wel.

Met haar doorkomende tandjes is het ff rust. Die 6 tandjes die ze nu heeft kwamen ook wel heel snel achter elkaar. Ze gaat eerst in Nederland naar de crèche en als ze in augustus een plek krijgt in de crèche vlakbij ons huis in Duitsland, dan gaat ze daarheen. Daar moet je als moeder verplicht twee weken vrij nemen en gaan ze langzaam met moeder en kind het kind laten wennen aan de crèche. Eerst elke dag bijvoorbeeld een uurtje samen heen, dan een halve dag. Dan moet je als ouder af en toe weg gaan, steeds langer en zo bouwen ze het af. Ook een mooie speciale manier, vind ik.

Ik laat jullie gauw weten hoe het gegaan is op de crèche.
Tot gauw en fijne feestdagen allemaal. Geniet ervan met elkaar!