Weer terug aan het werk na bevalling

Inmiddels ben ik 2 weken aan het werk en begint het langzaam aan weer te wennen. Maar wat zag ik op tegen de eerste dag! Niet zo zeer het gaan werken, want daar was ik wel weer aan toe, maar het idee van mijn kleine man achter te laten was toch even pittig.

Hoewel ik nog in een redelijke luxe positie dat papa voor de kleine zorgt, en ik hem niet bij een compleet vreemde moet afgeven op een kinderdagverblijf, is het toch moeilijk om die stap uit de deur te zetten en hem dicht te trekken. Zeker als de kleine man nog heerlijk ligt te slapen.

Tja wat zullen we daar over zeggen... De avond voor mijn eerste dag terug op de werkvloer heb ik alle instructie uitvoering aan vaders doorgegeven (misschien iets te uitvoerig haha). Daarnaast heb ik een torentje met flesvoeding klaargemaakt en nog even uitgebreid met de kleine spruit geknuffeld.

Natuurlijk heb ik voor mijn eerste werkdag de wekker ruim van te voren aflaten gaan, want ik ken mezelf, het duurt even voor ik uit bed rol. Daar dacht ons kleintje anders over, want ook hij had de wekker gehoord. Dan maar de eerste fles maken zodat ik die dan toch nog kan geven, luier verschonen en terug in bed.

Daarna zoals bij veel voorkomt de inmiddels koude kop thee. Even aankleden, beetje optutten en even checken bij mijn kleine man en dan toch echt dat moment dat je hem voor het eerst een hele dag moet missen. Na aandringen van mijn man dat ik echt door moet omdat ik anders te laat ben, pak ik mijn tas en stap met een diepe zucht de deur uit.

Eenmaal aangekomen op het werk is het als van ouds even wat dingen terug ophelderen en we zijn er weer klaar voor. Toch kan ik het niet laten om te denken of alles wel goed gaat. Zou hij slapen? Is hij aan het huilen?

Dan maar in de pauze even polshoogte nemen en ontdekken dat je maar beter papa zijn gang kan laten gaan en bedenk ik dat ik precies bel tijdens etenstijd, met als gevolg een gehaaste echtgenoot en huilende zoon aan de telefoon. Naar mate de dag op z'n einde loopt verheug ik mezelf wel heel erg op het feit om naar huis te gaan en m'n kleine vent lekker te knuffelen.

Heerlijk thuis! Voorzichtig doe ik de deur open en het is muisstil in huis, op een begroeting van de hond na. De kleine man ligt heerlijk in bed te slapen en vaders staat het eten klaar te maken dus conclusie: Dag geslaagd en hoe moeilijk het ook is om toe te geven... Ze redden het prima met z'n tweeën.