Onze zoon is 36 weken en mag mee naar huis

Vorige week maandag mocht Quintin verhuizen van de high care naar de medium care. Om en om sliepen mama en papa bij hem. We mochten hem nu helemaal zelf verzorgen. Dat betekent ook voor het eerst 's nachts eruit om hem te verschonen en te voeden. Dat is wel even wennen! Gelukkig maar dat we samen deze taak op ons nemen, want het is best zwaar.

Uitslapen is er niet bij

Vanaf de keizersnee (17-8-2016 om 3.34 uur) worden we 's nachts al wakker gehouden door piepende infuuspalen, bloeddrukmetingen of snurkende kamergenotes. Daarnaast zijn de nachtelijke toiletbezoekjes wel gereduceerd, maar behoren nog niet tot de verleden tijd. Uitslapen is er natuurlijk ook niet bij, want de dag start eenmaal rond half acht met de dagelijkse controles, medicijncocktail, kolven en ontbijt. Nu dus 's nachts eruit voor onze Quintin, maar we doen het met liefde.

Overdag tussen de voedingsmomenten probeer ik dan ook zoveel mogelijk rust te nemen. Maar van de stretcher waarop je mag slapen in de rooming in krijg ik wel rugpijn. Dus wisselen we af en slaap ik om de dag thuis in eigen bed. Voor mijn bloeddruk moet ik ook eigenlijk een goede nacht maken, anders vliegt ie weer uit de bocht. Een reden waarom ik 's nachts niet kolf.

En hoewel ik mezelf erg gelukkig prijs met zo'n betrokken vader voor zoontje Quintin, bekruipt me toch eventjes het gevoel dat ik geen goede moeder ben... Ik kan Quintin toch eigenlijk niet alleen laten? Net zo snel als dat door mijn hoofd schiet, stel ik mezelf gerust met de gedachte dat Quintin juist boft met zo'n vader die alles voor hem over heeft en met liefde gedurende de nacht voor hem zorgt. En zoals de verpleging zegt.. als ik niet goed voor mezelf zorg, kan ik ook niet goed voor Quintin zorgen.

Gelukkig duurde deze situatie niet lang. Op een maandag kwam Quintin op de medium care en diezelfde week op vrijdag mocht hij al mee naar huis. Hij dronk al zijn voeding al via de fles of borst zelf, dus de sonde mocht eruit en er was geen reden meer om hem langer in het ziekenhuis te houden.

Normaal mogen prematuurtjes vanaf 36 weken naar huis. Quintin was met ontslag 35 weken en 6 dagen; die ene dag kregen we cadeau van de dokter. Hij vond Quintin een stralende baby.

Trots dat hij het zo goed doet namen we hem mee naar huis vrijdag. Hoewel hij wat klein bleek te zijn voor de Maxi-Cosi. We hebben hem moeten helpen comfortabel te zitten door opgerolde spuugdoekjes onder zijn beentjes te leggen.

We hebben het hele weekend uitgerust, heerlijk thuis met zijn drietjes! In eigen bed en wieg. Zoals de verpleger Jubbe van Rijnstate aanraadde... Stekker uit de telefoon, deur op slot, en lekker genieten! De kraamzorg kwam nog helpen en we kregen zelfs een ontbijtje op bed op zondag. Zo vroeg als Quintin was geboren, zo snel knapt hij op en mag hij mee naar huis. We zijn écht heel blij!

Nu is het weer maandag en heeft de kraamverzorgster van de couveuse nazorg alweer afscheid genomen. We mogen het nu zelf doen!

Dat komt wel goed, immers hebben we in het ziekenhuis èn van de kraamverzorgster het e.e.a. opgestoken van wat we nog niet wisten. Eindelijk kan in nu ook overdag tot rust komen. Mijn bloeddruk vertoont alweer een dalende lijn. Alles komt op zijn pootjes terecht!