De 1e verjaardag van de meiden - En toen waren ze 1...

Mijn 30e blog. Bedankt al mijn volgers! Super leuk dat jullie mijn verhalen lezen, dit stimuleert mij om verder te gaan!

De 1e verjaardag van de meiden! En toen waren ze 1...

Wat is het afgelopen jaar voorbij gevlogen, cliché, maar zo waar! We hebben net de 1e verjaardag van onze kids achter de rug en wat was het gezellig en leuk, maar toch ook confronterend.

Alweer een jaar geleden dat ik onze zoon voor het laatst vasthield. Één van de mooiste gebeurtenissen in ons leven. Onze zoon nog voelen ademen, horen huilen en hem kunnen aankijken in zijn oogjes. Wie had gedacht dat we dat nog zouden kunnen doen. Niet te geloven dat het alweer zo lang geleden is. Het gemis blijft, maar het besef wat hij voor ons gezin betekent heeft, wordt alleen maar meer.

Op de dag zelf zijn wij alleen samen met onze meiden geweest. Geen visite voor ons die dag. Ik wilde puur samen zijn met mijn gezin. Genieten van alles wat we wel hebben. Zien hoe de meiden straalden en dit even met niemand hoeven delen. Alles gewoon puur voor jezelf houden. Delen moeten we al genoeg!

We zijn voor het eerst naar Ballorig geweest. Wat vonden ze dit geweldig! De glijbanen waren spannend, maar ze vonden het fantastisch! Die spanning op die gezichtjes was hilarisch. Op de fietsen zitten en scheuren door het gebouw heen, het kon allemaal niet hard genoeg.

Alle kindjes waar zo lief en schattig aan het spelen, onze meiden waren keihard aan het lachen van plezier. Ook al die mooie kleuren in de ballenbak waren het natuurlijk helemaal. Lekker prikkelarm gelukkig. Ik zag toen ik in bed lag, nog al die kleuren voorbij schieten. 

Sinds de dag ervoor kroop Cryssie eindelijk! Ze heeft 3 maanden op knieën en handen staan wiebelen. De dag voor haar verjaardag kregen we de fysio van het Top programma over de vloer en nu ze de slag te pakken heeft, gaat ze als een speer. Binnen 3 dagen kruipen en je optrekken op je knieën, bizar dat dit opeens zo snel gebeurt!

Met Saemmy moeten we meer oefenen. Die is even vergeten hoe ze moet draaien volgens haar. Ik denk zelf dat ze een keer zo hard terug gevallen is dat ze niet meer durft. Inmiddels zijn we krap een week verder en met veel oefenen kan ze het nu langzamerhand weer zelf! Ook heeft ze door hoe ze nu rondjes moet draaien om haar as mee. Gelukkig, want de fysio begon zich wat zorgen te maken. Ik kan je vertellen, dit geeft je als moeder geen goed vertrouwen in de situatie!

Wat ons allebei vooral opviel in Ballorig, was dat er veel ouders niet met hun kindjes aan het spelen waren, maar vooral met hun telefoon druk in de weer waren. Ik zal niet zeggen dat ik nooit op mijn telefoon kijk, want dan ben ik keihard aan het liegen, maar op zulke momenten doe ik dat absoluut niet!

Je moet van elk moment genieten, dat je heerlijk met je kindje samen zulke dingen aan het doen bent. Je moet je beseffen dat elk moment van je kind maar 1 keer is en dat zo een moment nooit meer terugkomt. Je telefoon komt wel als je kids in bed liggen of als je even een momentje voor jezelf hebt. Het enige moment dat ik mijn telefoon heb gepakt, is om even wat foto’s te maken van hun eerste Ballorig avontuur, om hun pretoogjes vast te leggen.

De dag hebben we samen afgesloten met een prachtige vuurpijl, met een lach en een flinke traan. Jij ook fijne verjaardag kleine man!