Van broedkip naar melkgeit blog Katie

Tijdens mijn zwangerschap noemde Mart mij regelmatig broedkip. Hij bedoelde het lief en afhankelijk van mijn hormoonspiegel vatte ik het al dan niet ook lief op.

Broedkip klinkt natuurlijk niet echt aardig, als je het droog bekijkt. Ook niet bepaald sexy, mooi, fit, aandoenlijk. Maar hé, wie voelt zich wél zo tijdens de laatste maanden van de zwangerschap? Toch had Mart natuurlijk ergens wel gelijk.

Tijdens mijn zwangerschap stond mijn lichaam uiteindelijk volledig in het teken van het ‘broeden’ van mijn kind. Of ik nou aan het werk was, met Xam en Fien naar school of sportclubjes racete, gezellig op een terrasje zat met een vriendin of aan het vrijen was met Mart. Van buiten was ik gewoon Katie maar van binnen was ik een en al broedkamer.

Inmiddels ben ik natuurlijk alweer twee maanden uitgebroed. En ik moet zeggen, Yule is aardig gelukt, dus ik ben best trots op mijn gebroed! Maar als ik dacht dat het daarmee klaar was en ik weer volledig Katie kon zijn, dan had ik het goed mis. Inmiddels ben ik namelijk gepromoveerd tot melkgeit. Best lieve beesten trouwens, maar dat terzijde.

Ook al probeer ik weer een ‘normaal’ leven te leiden, race ik met de kinderen rond, zit ik op terrasjes, ben ik aan het werk en vrij ik weer met Mart, ik blijf continu op de achtergrond een melkleverancier. En daarmee zijn de zwanger- en babyhormonen dus ook nog lang niet uit mijn lijf en ben ik nog niet helemaal de oude ik. Maar ach, als Yule dan geniet van mijn melk, dan vind ik het helemaal niet zo erg om een melkgeit te zijn. Beter dan een speenvarken…