Problemen met borstvoeding bij overproductie moedermelk

Borstvoeding, ik vind het zo’n fijn moment, het voelt vertrouwd en echt even een momentje van mij en Naud. Ik wilde heel graag borstvoeding geven en ik was best nerveus of dat wel allemaal zou lukken. Ik heb een paar jaar terug een borstvergroting gehad, omdat ik van mezelf echt helemaal niks had. Misschien had ik doordat ik zelf zo weinig had, wel helemaal geen melk te geven? Aan de operatie zou het verder niet liggen, want de siliconen zijn onder de borstspier geplaatst en er is verder niks weggesneden.

Nou… die melkproductie, dat kwam al bij dag één op gang. In het ziekenhuis moest ik beginnen met kolven om de productie op gang te brengen en zo kon Naud met bijvoeding ook nog dat extra van mij krijgen. Bij dag twee zat ik al op 70 ml met kolven en dat ging zo wel goed. We twijfelden of we wel of niet nog een kolfapparaat moesten huren, maar toch maar wel gedaan.

Thuis kreeg ik al gauw last van stuwing en dat was toch best wel pijnlijk. Mijn borsten bleven maar groeien en groeien, hallo hoe groot kunnen ze nog worden! Het was één dikke plakkaat geworden en wat deed het pijn! Ik kon mij niet meer goed bewegen omdat het zo strak stond en ik kreeg enorme last van mijn rug. Naud kon echt niet de borsten leeg drinken, zoveel kon hij gewoon echt niet op.

Toen ik echt niet meer kon van de pijn heb ik de verloskundige maar gebeld, het was zo heftig! Ik moest van haar gaan leegkolven en even de productie resetten! Op dag drie had ik 350 ml gekolfd en op dag vier al 500 ml in nog geen half uur. Wat was dat een bevrijding zeg na die 500 ml kolven. Ze waren daarna lekker soepel, een stuk kleiner en ik had minder last van mijn rug.

Het is super fijn dat het op gang is gekomen en dat ik borstvoeding kan geven, maar dit is ook echt niet leuk! Als ik tegen iemand zei dat ik last had van borstvoeding geven, omdat het zoveel was, dan kreeg ik echt een opmerking zo van ja hallo wees blij dat het op gang is en je borstvoeding kunt geven. Ja dat is wel misschien zo, maar dit was weer het andere uiterste. Dit was echt pijnlijk en niet leuk meer.

Mijn toeschietreflexen begonnen al een half uur voordat ik moest gaan voeden. Het begon ineens enorm te branden en trekken vanuit mijn bovenrug en dan kwam het hoor. Een half uur lang liep het eruit, en nee geen druppels, het was gewoon een open kraan en handdoeken en kleding doorweekt, en daar zat ik dan. Daarna moest ik hem ook nog gaan voeden en binnen een paar uur begon het weer.

Tijdens de borstvoeding moesten we voor de andere borst een grote handdoek dubbelvouwen en met een soort van gemaakte mitella vastbinden. Wat was dit vervelend en doorbijten! Uiteindelijk een lactatiekundige gebeld en om advies gevraagd. We hadden al vanalles geprobeerd. Na een paar dagen ging het beter gelukkig en was het toeschietreflex ook een stuk minder. Hèhè, eindelijk werd het wat rustiger!

Borstvoeding is het mooiste wat je mee kunt geven aan je kind en ook ontzettend belangrijk, maar het is echt niet zo makkelijk altijd. Sommige vrouwen hebben helemaal geen productie en de ander (zoals ik) weer een overproductie. Ik vind het geven van borstvoeding zelf geen pijn doen en als het eenmaal rustig is, dan is het ook echt een fijn moment met die kleine, maar het is echt de eerste week even doorzetten.

Ik weet hoe belangrijk borstvoeding is en ik hoop dat ik het hem nog maar een lange tijd mag meegeven. Het kost soms ook behoorlijk wat energie en het gaat natuurlijk 24/7 door, maar dat hoort erbij en heb ik er echt wel voor over. Alles voor de gezondheid van onze Naud en zolang het nog goed gaat en lukt geef ik hem moedermelk.