Onbegrip als je een huilbaby (krijs-baby) hebt

Onze dochter is inmiddels 7.5 maanden en heeft, zoals in een eerdere blog geschreven staat, de eerste 4 maanden heel veel gehuild. Oorverdovend hard gekrijst. Dit heeft ervoor gezorgd dat ik een trauma voor huilende en krijsende kinderen heb opgelopen en hulp moest hebben.

Helaas stuiten wij nog steeds op onbegrip van andere mensen. De meesten zijn al ouder maar ook een aantal kinderloos. Nog steeds snappen die mensen niet hoe het is om elke dag zoiets aangehoord te hebben (en soms nog steeds). Nog steeds durven mensen te zeggen dat het allemaal wel meevalt en wij zelf niet goed gereageerd hebben.

Ook horen wij nog steeds woorden als "ach elk kindje huilt". Mensen die oordelen dat als een kind huilt dat er dus wat is en wij als ouders blijkbaar daar niet goed op reageren. Wij zouden niet hebben aangevoeld dat ze ons wat probeert duidelijk te maken, omdat ze niet kan praten.

Ik kan al die personen zeggen dat wij eigenlijk hele goede ouders zijn! Wij hebben er ALLES aan gedaan om erachter te komen wat ze had en wat we eraan konden doen. We hebben honderden euro's uitgegeven aan osteopaten. We hebben kinderartsen bezocht. Dit door op onze strepen te gaan staan.

We hebben op aandringen andere voeding geprobeerd, want volgens artsen viel het allemaal wel mee. We hebben allerlei houdingen aangeleerd om haar te helpen met haar krampjes, we kochten druppels ertegen en ook hebben we zelfs wichelroede laten doen! Alles doe je om het je kindje zo goed mogelijk te maken. Maar nee, zeggen andere mensen, wij voelen ons kind niet aan en hebben door onze stress ons kindje nog meer stress bezorgd.

Wij hebben Milou al vrij snel nachtjes bij opa en oma's laten slapen. Niet omdat we dat zo leuk vonden, maar omdat we dat heel hard nodig hadden! Even geen gekrijs aan je hoofd en adem halen. Ook om elkaar niet kwijt te raken. Maar het belangrijkste: Zodat we er ook weer voor onze dochter konden zijn daarna.

Ik gun niemand een huilbaby of krijsend kind, maar soms hoop ik stiekem weleens dat ze er toch eens mee te maken krijgen. Puur alleen om te laten zien en voelen dat je geen onzin moet uitkramen tegen ouders die dit allemaal wel meemaken.

Onze wens was altijd 2 kinderen, maar door alles wat we met onze dochter gehad hebben, en nog steeds, is de kans zeer klein dat Milou er ooit een broertje of zusje bij krijgt. Heel spijtig voor haar. Maar dit alles heeft ons getekend.

Ook na 4 maanden krijsen van de krampen hebben we nog steeds geen makkelijk kind. Ondanks dat ze veel lacht en sociaal is, heeft ze een sterk eigen willetje. Wij zitten velen dagen in gezeur en gehuil, omdat ze onder andere meer wil dan dat ze nog kan. Als zij niet wil of kan slapen gaat zij KRIJSEN en niet zoals misschien jouw baby een beetje huilen. Wij kunnen ook nog steeds niet veel en lang met haar weg.