Borstvoeding komt moeizaam op gang blog

In mijn vorige blok vertelde ik dat we eindelijk vader en moeder zijn geworden, maar dat de roze wolk ver te zoeken was. In ieder geval in de eerste week à twee weken na de bevalling. Iedereen zegt altijd dat je na de bevalling op een roze wolk zit, echter had mijn verloskundige al gezegd: “klamp je daar niet teveel aan vast”. Dat deed ik ook zeker niet, maar het was fijn dat zij dat ook nog even aankaartte. Want de roze wolk was er gewoon echt niet. Het was niet eens liefde op het eerste gezicht. Ik weet het, het klinkt zo wel heel cru, maar het was er gewoon niet.

Na de keizersnede had ik natuurlijk pijn en ik was gewoon erg ziek, had mijn hele bed onder gekotst. Daardoor werd ze pas na 2 uur na de geboorte aan de borst gelegd. Terwijl dat juist in het eerste uur na de bevalling moet gebeuren. Kortom het begon al lekker. Ook was het erg druk op de moeder & kind afdeling, waardoor het Ziekenhuis personeel eigenlijk geen, tot weinig tijd voor me hadden.

Daar lig je dan in een bed waar je niet uit kunt, omdat je benen nog steeds verdoofd zijn en je aan allemaal slangen ligt. (infuus, katheter en nog wat andere dingen) Ik ging borstvoeding geven, maar daar heb je in het begin echt hulp bij nodig, want zelf lukt dat gewoon niet. Je weet niet hoe het moet en waar je op moet letten. Echter had de verpleging geen tijd en kwamen ze eens in de 20 minuten kijken of het goed ging of niet, maar ze liet steeds mijn tepels los, omdat ze te plat waren.

Dus dan lig je daar weer met een huilende baby en je hebt geen idee wat je moet doen. Toen ze eindelijk mijn tepel te pakken had, ging de verpleging weer weg, maar ze hadden niet gezien dat ze verkeerd gepakt had (ik ook niet, maar ik ben daar een leek in). Dus op de eerste dag was mijn hele tepel al naar zijn grootje geholpen en de volgende dag ook de ander. Wat deed dat zeer. Plus dat je lijf aan het herstellen is van een keizersnede en totaal niet bezig is met borstvoeding aan maken, kortom het begon niet heel goed en het werd er ook niet beter op.

Toen we na twee dagen thuis kwamen bleek ze 7% onder haar geboorte gewicht te zitten, nog binnen de norm, maar ze mocht echt niet meer afvallen. Kortom de kraamhulp ging er haar missie van maken om haar weer op der geboorte gewicht te krijgen, maar of mama daar zo blij van werd is maar de vraag. Ze pakte nog steeds mijn tepels niet, die nu zo zeer deden dat ik het ook niet fijn vond, maar omdat het zaterdag aan het eind van de middag was konden we ook geen tepelhoedjes meer halen. Dan maar kolven.

De kraamhulp had alleen een handkolf mee. Ondertussen waren we per voeding ruim 2 uur bezig en dat begon bij mij zijn tol te eisen. Maandag morgen was ik er zo klaar mee, dat we een elektrische kolf zijn gaan huren en we hadden ook eindelijk tepelhoedjes kunnen vinden in mijn maat. Echter op woensdag ging de borstvoeding nog steeds niet lekker; ik had gewoon te weinig melk en ik was nog steeds per voeding 2 uur bezig. Dit omdat we met man en macht probeerde het goed op gang te krijgen.

Het voedingsritueel zag er als volgt uit, ik ging 30 minuten van te voren kolven en deed dat dan in een flesje. Dat was ongeveer 40cc, maar ze moest 80cc hebben. Ik moest dan ook nog een flesje met flesvoeding van 40cc maken. Zodra dat klaar stond ging ik der verschonen en daarna de flesjes geven.

Als ze die op had moest ik 2 glazen water drinken en noten eten om daarna weer te gaan kolven en dan ruim een uur lang, met intervallen van 10 minuten. Dus 10 minuten kolven en dan 10 minuten rust, dit was puur om de borstvoeding op gang te krijgen, maar mijn lichaam wilde echt niet meer. Je bent herstellende van een zware operatie, plus het slaap gebrek, want ze moest om de 3 uur gevoed worden.

Het werd mij echt teveel. Ik begon mijn frustratie steeds meer op haar te projecteren en na een week heb ik gezegd we stoppen er mee. Dit is voor geen van ons beiden goed en ook niet voor mijn man, want die zag dat ik echt op was en niet meer kon.

Toen we eenmaal besloten hadden om te stoppen, kwam er eindelijk rust in huis. Oké, ik heb nog 3 à 4 dagen lang lopen huilen (ook een gedeelte kraamtranen), want mijn borstvoedingsdroom viel wel even in duigen en dat viel mij zwaar. Maar vanaf toen begon ik wel van haar te genieten en begon ik zowaar moedergevoelens voor haar te krijgen en nu ben ik stapel op haar.

Natuurlijk ik had naar een lactatie deskundige kunnen gaan, maar dat is ook een project van 2 weken en het geeft geen garantie dat het dan wel lukt/goed loopt. Kortom, ik zag dat echt niet zitten, misschien bij de volgende.

Hoe gaat het nu met ons?

Ondertussen doet ze het super en is alweer 5 weken oud en groeit als kool. Ze weegt al ruim 4,5 kilo en is ook al 1,5 cm gegroeid. Verder slaapt ze ’s nachts ook al goed door, ze slaapt rustig 6 à 8 uur achter elkaar door. Dat vinden papa en mama erg fijn.

Ook begint ze nu naar je te lachen en langzaam aan al wat meer controle over der handjes te krijgen. Ook begint ze nu steeds meer haar omgeving in de gaten te houden. Kortom, het wordt nu steeds leuker. Gisteren hadden we een new born fotoshoot en de foto’s zijn super leuk geworden. Ze vond het zelf maar zo zo, maar dat is op de foto’s niet te zien.